تا چند کشم هر سو این قد کمانی را
ای مرگ بگیر از من یکباره جوانی را
جان می رود از دستم خون خوردم و لب بستم
باید ببرم در گور غم های نهانی را
در آرزوی مرگم افتاده برو برگم
دارم ز جهان تنها این باغ خزانی را
یاد از پسرم آمد خون از بصرم آمد
دیدم بملاقاتم تا قاتل جانی را
مظلوم تر از من کیست گر هست بگویم کیست؟
آنکس که نهد در گور این قد کمانی را
در مسجد و در کوچه دیدیم من و حیدر
او غاصب اول را من سیلی ثانی را
بس راز بهم گفتیم تا هر دو پذیرفتیم
او خونجگر خوردن من اشک فشانی را
(میثم) چه نوا خواندی زین زمزمه سوزاندی
هم اسفل و اعلا را هم عالی و دانی را
دوسه روز است خانه دلگیر است
دوسه روز است مثل بارانیم
دو سه روز است همدم اشکیم
دو سه روز است روضه می خوانیم
دو سه روز است چاه و نخلستان
شده دلتنگ ربّــنای علی
شده رویای مسجد و محراب
گریه و سجده و دعای علی
دو سه روز است کوفه نشنیده
نغمه های خوش اذانت را
وقت افطار بر سر سفره
یاد کردیم لقمه نانت را
دو سه روز است نان و خرما را
حسنت می برد برای یتیم
می دهد سهم کودکان را بعد
می کند بغض مثل کوچه کریم
دو سه روز است قلب زینب را
داده آزار حرف بی پایه
شده اوضاع مدینه ای انگار
بازهم طعنه های همسایه
دو سه روز است دختر حیدر
خوابهای عجیب می بیند
گاه گودال و خنجر و حنجر
گاه شیب الخضیب می بیند
دو سه روز است کربلائیّم
چشم بر چشم یار می دوزم
مانده در بغچه یک کفن باقی
وَ به یاد نگار می سوزم
دو سه روز است سخت می خواهم
بزنم بوسه بر گلوی حسین
وای از دود و خون و خاکستر
پنجه ی گرگها و موی حسین
دو سه روز است درس قرآنم
سوره ی کهف نی نشین شده است
سینه ام مثل دامن و خیمه
یا در ِ خانه آتشین شده است
دو سه روز است مثل بابایم
می کنم گریه یاد لب تشنه
وای از لحظه ای که می بینم
بر روی حلق دلبرم دشنه
دو سه روز است بیشتر دارم
انتظار وصال دلدارم
با دعای فرج پس از روضه
به امید وصال می بارم
بعد تو بابا کار من تنها ناله و اشک و غمه
بی تو من تنهام ، میون غمهام ، رفتی پیش فاطمه
رفتی و اما خالیه آقا جای تو در بینِمون
هنوزم عطر بوی تو داره همه جای خونمون
چند روزی میشه نیستی بِینِمون
دارم جون میدم بی تو بابا جون
... بابا یا علی ، بابا یا علی ...
دو چشمام بارون ، قلب من پُر خون ، قدم از غم تا شده
ندارم باور هنوزم اینو زینب بی بابا شده
تو رفتی بابا دلخوشی دیگه نداره معنا برام
خیلی دلتنگم واسه روزایی که زدی من رو صدام
بعد از تو که رفت خنده از لبم
تنها گریه شد کار هر شبم
... بابا یا علی ، بابا یا علی ...
با یه آهی سرد ، با دلی پر درد ، روضه خوندی واسه من
گفتی یک روزی میبینی زینب جگر خون حسن
گفتی میبینی حسنو وقتی دلش از غم خون میشه
گفتی میبینی حتی تابوتش روزی تیربارون میشه
میبینی تو تشت لخته ی جگر
داره میزنه حسن بال و پر
... بابا یا علی ، بابا یا علی ...
میبینی رو تل ، کنار مقتل ، با دو چشمای ترت
با عصا با تیر ، نیزه و شمشیر ، میکُشن برادرت
میبینی روزی زیر دست و پا بدنی پامال میشه
میبینی زینب حسینو وقتی که دیگه بی حال میشه
تا که شمر میاد از مقتل بیرون
میشه قتلگه یک دریای خون
... واویلا حسین ، واویلا حسین ...
شب قدره آقا نگاه کن دلم رو
بیا قسمتم کن دوباره حرم رو
شب قدره آقا همین آرزومه
ببینم ضریحت بازم روبرومه
دلم کرده بازهم هوای نجف رو
بده اذن ایوون طلای نجف رو
نزار جای دیگه بزارم سرم رو
شب قدر دعا کن پدر مادرم رو
سر تو شکسته دلش خونه زینب
یشونه موهات پریشونه زینب
درسته به ابروت آقا خم نمیاد
چه جور زد که زخم سرت هم نمیاد
سری که با شمشیر تا ابرو شکسته
میفهمه چه جوری یه پهلو شکسته
تا زینب سرُ دید یاد مادر افتاد
یاد لحظه ای که رو مادر در افتاد
شب آخری جز نیایش نداری
بجز اهل بیتت سفارش نداری
چه قد گریه کردی چقد غصه خوردی
تا زینب رو دست ابوالفضل سپردی
با عباس که باشه اسارت نمیره
النگو و خلخال به غارت نمیره
با عباس که باشه تماشا نمیشه
دیگه روی دشمن بروش وا نمیشه
دل اهل ولا را غم گرفته
ز داغ مرتضی ماتم گرفته
به بیت مرتضی غوغاست امشب
به لبها آه و واویلا امشب
سرشک دیده زینب روان است
که بابا رهسپر سوی جنان است
دگر فارغ ز هر درد و محن بود
سرش بر روی دامان حسن بود
حسین بر سر زنان سوزد از این غم
بنالد از غم بابا دمادم
بسوز ای دل که شد شام غریبان
برفته از جهان یار یتیمان
دگر از رنج و غم حیدر رها شد
تمام دردهای او دوا شد
به دست خاندانش آن یگانه
چنان زهرا شده دفنش شبانه
غریبانه شده تشییع حیدر
حسین بود و حسن سبط پیمبر
دگر راحت زغمها گشته امشب
علی مهمان زهرا گشته امشب
کنار همسر پهلو شکسته
رسیده مرتضی فرق شکسته
-نوحه-
(دودمه)
جان علی رسیده است برلبش
بهر شفا دعا کند زینبش
گرفته بر غریب ذکر امن یجیب
آجرک الله بقیه الله(۲)
دعای حیدر شده است مستجاب
طبیب بنموده علی را جواب
حسین جان برلب است به ناله زینب است
آجرک الله بقیه الله
بهر پدر حسن در اضطراب است
دختراوزینب در التهاب است
بهرباب غریب. گشته اندبی شکیب
آجرک الله بقیه الله
بوسه زند بر روی هر نورعین
گریه کند از غم داغ حسین
شوی در کربلا حسینم سرجدا
آجرک الله بقیه الله
فرمود بر عباس نور عینش
یاری نماید کربلا حسینش
یار با وفایش. دودستت فدایش
آجرک الله بقیه الله
عباس و مجتبی به شور و شینند
همناله با زینب و حسینند
کنار حیدرند به یاد مادرند
آجرک الله بقیه الله
امشب علی راحت ز غمها شود
میرود و مهمان زهرا شود
به دستان حسن. مرتضی شد کفن
آجرک الله بقیه الله
زینب زند از داغ او به سینه
افتاده یاد مادر حزینه
تن آن یاسمن نیمه شب شدکفن
آجرک الله بقیه الله
با چه دلی او را ز خانه بردند
چون فاطمه او را شبانه بردند
ابوالفضل دلغمین زینبش شدحزین
آجرک الله بقیه الله
از داغ حیدر سینه چاک چاک است
چگونه این پیکر به زیر خاک است
حسن دلخون شده. حسین محزون شده
آجرک الله بقیه الله
شد قامت حسن ز غم خمیده
رنگ از رخ حسین او پریده
بلب دارند همه ناله و زمزمه
آجرک الله بقیه الله
کس چون حسن ظلم و ستم ندیده
تنها خدا داندچها کشیده
ناله پشت در. خجالت پدر
آجرک الله بقیه الله
-نوحه-
ای هستی پیغمبر(ای جان و دل شیعه)۲
از لطف خداوندی (با مهر توام بیمه)۲
ای تمام هستم مولا علی جان
برتو من دل بستم مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان(۲)
دارم ز ازل حیدر(درسینه ولای تو )(۲)
بر درگه تو مولا (گردیده گدای تو)۲
ای تمام هستم مولا علی جان
بر تو من دل بستم مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر. مولا علی جان
چون ختم رسل باشد (خوی تو خصال تو )۲
دارم به دلم آقا (مهر توولای تو )۲
ای تمام هستم مولا علی جان
بر تو من دل بستم مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
گرچه بدم ای مولا (در گلشن تو خارم )۲
از کودکیم آقا (من سائل دربارم)۲
ای تمام هستم مولا علی جان
بر تو من دل بستم مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
از لطف الاهم من (از جمله محبانت )۲
بنشسته ام ای مولا (برسفره احسانت)۲
ای تمام هستم مولا علی جان
بر تو من دل بستم مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
من آمده امشب با (روی سیهم مولا)۲
غم از دل من بردار( بنمانگهم مولا)۲
ای تمام هستم مولا علی جان
بر تو من دل بستم مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
جنت بودو رضوان (صحن تو سرای تو)۲
قبله گه هر عاشق( ایوان طلای تو)۲
ای تمام هستم. مولا علی جان
بر تو من دل بستم. مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
من ریزه خور خوان( شاه نجفم مولا)۲
از لطف خدا مهرت( دارم به کفم مولا)۲
ای تمام هستم مولا علی جان
بر تو من دل بستم مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
افتادی تو در بستر (از کینه دشمنها)۲
در جنت ورضوان است( گریان غمت زهرا)۲
فدایی امت. مولا علی جان
میروی درجنت مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
در بستر بیماری( جان تو بود بر لب )۲
گردیده پرستارت (با دیده تر زینب )۲
فدایی امت مولا علی جان
میروی در جنت مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
در خانه تو تنهایی( از بس که غریبی تو)۲
زهر بر تو اثر کرده (بی صبر و شکیبی تو)۲
فدایی امت مولا علی جان
می روی در جنت. مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
بر دیدن زهرایت (رخت سفرت بستی)۲
در دامن فرزندان (چشمان ترت بستی)(۲)
فدایی امت. مولا علی جان
میروی در جنت. مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
غسل توبودمولا(بادست حسن امشب)۲
آن پیکر پاک تو(گردیده کفن امشب)۲
فدایی امت مولا علی جان
میروی در جنت. مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
می زد به سر و سینه( با گریه حسین تو)۲
گرید زغمت زینب( با نور دو عین تو )۲
فدایی امت مولا علی جان
میروی در جنت مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
حسین حسن و عباس(از داغ تو افسردند)۲
با چه دلی یا مولا(از خانه تو رابردند)۲
فدایی امت مولا علی جان
می روی در جنت مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
دفن تو چنان زهرا(گردیده غریبانه)۲
در نیمه شب مولا(رفت پیکرت از خانه)۲
فدایی امت. مولا علی جان
میروی در جنت. مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
راحت شدی از دنیا (در زیر لحدخفتی )۲
درد دل ناگفته (با فاطمه ات گفتی)۲
فدایی امت مولا علی جان
میروی در جنت مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
گردیده زداغ تو( خون قلب محبانت )۲
سوزد همه دلها در (شام غریبانت )۲
فدایی امت. مولا علی جان
میروی در جنت مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر. مولا علی جان
مظلوم جهان کوفه (از داغ تو غوغا شد)۲
خون قلب همه یاران( زین ماتم عظمی شد)۲
فدایی امت. مولا علی جان
می روی درجنت مولا علی جان
یا حیدر یا حیدر مولا علی جان
-نوحه-
سوزد دل ما از غم فراقت
علی جان علی جان
آتش گرفته جان ما ز داغت
علی جان علی جان
خون شد دل ما از غم و مصیبت
علی جان علی جان
گردیده بی پدر تمام امت
علی جان علی جان
در کوفه نخل غم زده شکوفه
علی جان علی جان
بی تو علی غمخانه گشته کوفه
علی جان علی جان
ای که تویی یارو حبیب خاتم
علی جان علی جان
راحت شدی دیگر غریب عالم
علی جان علی جان
ای اولین مظلوم آل عصمت
علی جان علی جان
مهمان زهرا گشته ای به جنت
علی جان علی جان
کوفه دگر بی تو صفا ندارد
علی جان علی جان
جز ناله واغربتا ندارد
علی جان علی جان
مسجد بدون تو دگر خموش است
علی جان علی جان
صوت اذانت یا علی به گوش است
علی جان علی جان
امشب یتیمان جمله در عزایند
علی جان علی جان
از داغ تو در شور و در نوایند
علی جان علی جان
آن پیر نابینا زغم بسوزد
علی جان علی جان
در انتظار،دیده به در بدوزد
علی جان علی جان
سوزد ز داغت غم رسیده زینب
علی جان علی جان
بی تو دگر جانش رسیده بر لب
علی جان علی جان
زینب بدون تو گرفته احیا
علی جان علی جان
گوید غریبم بی پدر خدا یا
علی جان علی جان
ازداغ توکلثوم به شوروشین است
علی جان علی جان
ذکرت هماره بر لب حسین است
علی جان علی جان
بی تو حسن امشب عزا گرفته
علی جان علی جان
گوید حسین بابا شفا گرفته
علی جان علی جان
مرتضی راحت ز غمها می شود
دردهای او مداوا می شود
بارخ گلگون وفرق غرقه خون
در جنان مهمان زهرا می شود
جهانی بی سر و سامان شد امشب
روان حیدر سوی جانان شد امشب
بریزد اشک غم از دیده زینب
حسن نالان حسین گریان شد امشب
تمام عالم هستی غمین است
علی راهی سوی خلدبرین است
محبانش همه در سوز و ماتم
شب قتل امیرالمومنین است
چراغ مسجد کوفه خموش است
تمام شهر کوفه در خروش است
کنار خانه بی حیدر امشب
صدای ناله طفلان به گوش است
نوای غم رسدهرلحظه بر گوش
ز غم محراب کوفه شد سیه پوش
به خانه پیکر حیدر به دست
امام مجتبی گردد کفن پوش
صفای کوفه امشب زین جهان رفت
یتیمان را امام مهربان رفت
علی مرتضی فرق شکسته
از این دنیا سوی باغ جنان رفت
به هر جا ماتم عظمی به پا شد
زداغ مرتضی ماتم سرا شد
کنار زینب غم دیده امشب
عزادارش حسین و مجتبی شد
تمام کوچه ها را غم گرفته
از این ماتم دل عالم گرفته
کنار خواهران غم رسیده
حسن گریان حسین ماتم گرفته
قسم بر چهره گلگون حیدر
به فرق و صورت در خون حیدر
به روی نیلی زهرای اطهر
تمام دین بودمرهون حیدر
باز وقت ماتم آمددرجهان
میرود حیدرسوی باغ جنان
شیعه گوید با غم و سوز نهان
تسلیت یا مهدی صاحب زمان
امشب همه عالم به شوروشین است
واویلاواویلا
روان به جنت شاه عالمین است
واویلا واویلا
دلها پر از رنج و محن شد امشب
واویلا واویلا
بیت علی، بیت الحزن شد امشب
واویلا واویلا
زهر عدو کرده اثر به جانش
واویلا واویلا
سوزانده زهر تا مغز استخوانش
واویلا واویلا
این نکته سوزان تر ز هر کلام است
واویلا واویلا
گوید طبیب کار علی تمام است
واویلا واویلا
گرچه بسوزد دل از این مصیبت
واویلا واویلا
مولای عالم کن دگر وصیت
واویلا واویلا
امشب یتیمان در سرای مولا
واویلا واویلا
آورده اند شیر از برای مولا
واویلا واویلا
امشب یتیمان جمله بیقرارند
واویلا واویلا
بعد از علی دیگر پدر ندارند
واویلا واویلا
شاه نجف چشم از جهان فرو بست
واویلا واویلا
از داغ او قلوب شیعه بشکست
واویلا واویلا
شد مستجاب امشب دعای مولا
واویلا واویلا
رود به جنت همنشین زهرا
واویلا واویلا
زین غم خمیده قامت حسن شد
واویلا واویلا
با دست مجتبی علی کفن شد
واویلا واویلا
جان حسین زین غم رسیده بر لب
واویلا واویلا
هم ناله شد با ناله های زینب
واویلا واویلا
امشب همه قرآن به سر گرفتند
واویلا واویلا
حسن حسین ذکر پدر گرفتند
واویلا واویلا
آن کو به درد عالمی طبیب است
واویلا واویلا
تشییع پیکرش ز چه غریب است
واویلا واویلا
تشییع حیدر گشته مخفیانه
واویلا واویلا
دفنش شده چون فاطمه شبانه
واویلا واویلا
به خاک تربتت بابا نهادم تا سر خود را
شنیدم نالۀ جانسوز زهرا مادر خود را
نگه بر دیدۀ گریان مادر کردم و دیدم
که می شوید زاشک دیده زخم شوهر خود را
امامی مهربان بودی که کردی در شب قتلت
به آب و دانۀ مرغان سفارش دختر خود را
به یاد غربت مادر فتادم پای تابوتت
چو دیدم گریه های بی صدای خواهر خود را
ملاقات خدا رفتن عذار لاله گون خواهد
از آن شستی به خون، در سجده روی انور خود را
زتو پوشید دائم روی سیلی خورده را مادر
تو هم امشب نشان او مده زخم سر خود را
به گلزار جنان محسن در آغوشت چو بنشیند
ببوس از جانب من روی تنها یاور خود را
تو پیشانی سپر کردی به شمشیر عدو، من هم
نهم با کام عطشان زیر خنجر حنجر خود را
بود در خاطرم زخم جبینت خاصه آن ساعت
که گیرم در بغل نعش علّی اکبر خود را
یتیمان بر تو آوردند شیر و یاد من آمد
که باید پیش تیر از شیر گیرم اصغر خود را
زبان طبع (میثم) را به محفل ها دُر افشان کن
که ریزد بر قدوم خاندانت گوهر خود را
بیابان نجف را غم گرفته
درآنجا فاطمه ماتم گرفته
کجابردند علی را مخفیانه
غریبانه غریبانه شبانه
یتیمان نیمه شب بابا کجارفت
ابرمرد جهان تنها کجارفت
دوباره داغ زینب گشته تازه
که شب از خانه شدبیرون جنازه
چگونه تا قیامت دل بخندد
که زینب گرید وقاتل بخندد
بشررا رهنما حق را ولی کو
بپرسید از حسن قبر علی کو
نه تنها دل هوای تربتت کرد
کفن خون گریه بهر غربتت کرد
طبیبا وا مکن زخم سرم را
مسوزان قلب زینب دخترم را
طبیبا کار از درمان گذشته
که آتش آب کرده پیکرم را
طبیبا نسخه ننویسی که باید
اجل بر چیند امشب بسترم را
ببند آنگونه فرقم را که در قبر
نبیند فاطمه زخم سرم را
در و دیوار مسجد بود شاهد
که من گفتم اذان آخرم را
من آن یارم که شستم در دل شب
تن خونین تنها یاورم را
درود زندگی را گفتم آنروز
که زد در کوچه قنفذ همسرم را
شکاف زخم و ضعف تن به من داد
نوید وصل حی داورم را
از آن سوزم که امشب گوید آن پیر
کجا برده فلک نان آورم را
به (میثم) داده ام سوزی که گوید
سخن های دل غم پرورم را
سلام ما به علی ونماز آخر او
به حال راز ونیاز وبه دیده ی تر او
سلام ما به علی وبه عدل وایمانش
سلام ما به پیام وکلام ومنبر او
سلام ما به سجودش که رنگ خون دارد
سلام ما به رخ غرقه خون اطهراو
سلام ما به پریشانی حسین وحسن
سلام ما به دل پر زآه دختر او
سلام ما به نفس های نفس پیغمبر
سلام ما به فروغ نگاه آخر او
سلام ما به غمی کز مدینه دارد او
سلام ما به ملاقات او وهمسر او
امشب علی می بیند اشک دخترش را
در کوفه می گوید اذان آخرش را
مرغابیان خانه دامن را نگیرید
خالی کنید ای عرشیان دور و برش را
روی لبش انّا الیه راجعون است
بر آسمان ها دوخته چشم ترش را
با رفتن بابا خدا می داند و بس
در خانه بی تابی قلب دخترش را
ای ابن ملجم زودتر از جای برخیز
او قصد دارد که ببیند همسرش را
دلتنگ مانده تا ببیند بار دیگر
رنگ کبود صورت نیلوفرش را
حالا علی را سوی خانه می برندش
جبریل می گیرد کمی زیر پرش را