ای مادر عاشورای عشق ، لیل و نهار زیبای عشق

 

 

ای مادر عاشورای عشق ، لیل و نهار زیبای عشق

پهلو شکسته ، در خون نشسته ، روح نیایش با فاطمه

از ضرب سیلی ، روی تو نیلی ، در آن کشاکش یا فاطمه

 

... اُم ابیها یا فاطمه ، اُم ابیها یا فاطمه ...

 

اُم ابیها افتاده از پا ، در خاک و خون شد نقش زمین

یاس علی زیر دست و پا شد آه و واویلا سقط جنین

آتش به پا شد ، محسن فدا شد ، بین در و دیوار ای خدا

خسته تن و روح ، شد سینه مجروح ، از میخ و آن مسمار ای خدا

 

... اُم ابیها یا فاطمه ، اُم ابیها یا فاطمه ...

 

ای بی حرم مادر حسین ، جان کرم مادر حسین

این حال و روزم ، تا کِی بسوزم ، در حسرت و داغ کربلا

بدون میمیرم ، حرم نبینم ، دل پر زده سوی نینوا

 

... اُم ابیها یا فاطمه ، اُم ابیها یا فاطمه ...

 

بی بی به ما کربلا عطا کن تا پر کِشم من سوی حسین

یک آرزو دارم تا بمیرم کرب و بلا بین الحرمین

در شور و شِینم ، دست حسینم ، قسم به زهرا قسم به عشق

در تاب و در تب ، من عبد زینب ، فدایی بانوی دمشق

 

... اُم ابیها یا فاطمه ، اُم ابیها یا فاطمه ...

 

میرسد نان شب ما از نوای فاطمه

میرسد نان شب ما از نوای فاطمه

آمدیم اصلاً در این دنیا برای بچه های فاطمه

مدح او را باید از پیغمبر و حیدر شنید

ما کجا و گفتن از حال و هوای فاطمه

حک شده با خط حیدر روی درهای بهشت

اولویت هست اینجا با گدای فطمه

اَشهَدُ اَنّ علی را هر که گوید در اذان

میشود وارد به جمع بچه های فاطمه

هر چه نعمت میرسد بر ما یکی از این دوتاست

یا دعای فاطمه یا که وفای فاطمه

قبل ابراز نیازم حاجتم را میدهد

تا که میخوانم خدایم را خدای فاطمه

میزنم بوسه به دست انکه در روز الست

زلف من را زد گره با سر جدای فاطمه

سلام‌ ما سلام‌ ما،بر دل غم کشیده ات

سلام‌ ما سلام‌ ما،بر دل غم کشیده ات

سلام‌ ما سلام ما به قامت خمیده ات

سلام‌ ما سلام‌ ما،بر کرم و عطای ‌تو

سلام‌ ما سلام‌ ما،به گریه در عزای تو

ای گل پیغمبر،نور و قدر و کوثر

تا به آخر بودی،با امام و رهبر

دنیای ما تویی

عقبای ما تویی

مظلومه ی علی

خیرالنسا تویی

زهرا یا فاطمه...

سلام‌ ما سلام ما به قلب زار و خسته ات

سلام‌ ما سلام‌ ما به پهلوی شکسته ات

سلام ما سلام ما به نورِ منجلیِ تو

سلام‌ ما سلام ما به ذکرِ یا علیِ تو

یاسِ گشته پرپر،ذوالفقار حیدر

تا به آخر بودی،با امام و رهبر

جانم فدای تو

گِریَم برای تو

دل شد به سوز و آه

وقفِ عزای تو

زهرا یا فاطمه...

سلام‌ ما سلام ما به شور انقلاب تو

سلام ما سلام‌ ما به صبر و هم حجاب تو

سلام ما سلام ما به رنجِ بی پناهی ات

سلام‌ ما سلام ما خطبه ی الهی ات

در ظلمِ شعله ور،بین دیوار و در

تا به آخر بودی،با امام و رهبر

در عرصه ی جهاد

ای فانیِ علی

گردیده هستی ات

قربانی علی

زهرا یا فاطمه...

اگر بال و پرم بخشند بی زهرا (س) نمیخواهم

اگر بال و پرم بخشند بی زهرا (س) نمیخواهم

و گر جان و سرم بخشند بی زهرا (س)نمیخواهم

اگر روز قیامت از عطش جانم به لب آید

شراب کوثرم بخشند بی زهرا (س) نمیخواهم

اگر آب بقا ریزند بی حیدر (ع) نمی نوشم

و گر چشم ترم بخشند بی زهرا (س) نمیخواهم

اگر سلمان شوم بی مهر زهرا (س) نا مسلمانم

خلوص بوذرم بخشند بی زهرا (س) نمیخواهم

گر در روضه رضوان هزاران حوری و غلمان

دمادم ساغرم بخشند بی زهرا (س) نمیخواهم

اگر از کثرت اشک سحر در خلوت شبها

دو دریا گوهرم بخشند بی زهرا (س) نمیخواهم

اگر دائم بمیرم وز نفسهای مسیحائی

روان بر پیکرم بخشند بی زهرا (س) نمیخواهم

روز محشر چون همه حیران شوند آسوده است

روز محشر چون همه حیران شوند آسوده است

هر که آید بر در دولت سرای فاطمه

تا قیامت روزی ما بسته بر دستان اوست

دست های خسته ی مشکل گشای فاطمه

حق او با گریه ی تنها نمیگردد ادا

پیر کن ما را خدایا در عزای فاطمه

بی هوا در را شکستند و به جانش ریختند

مانده رد گرگ ها بر دست و پای فاطمه

ناله زد فضه خذینی آسمان بغضش گرفت

سوخت قلب حق تعالی هم برای فاطمه

خانه درهم گشته اما بیشتر مبهم شده

بین خانه حال و روز مجتبای فاطمه

سخت تر از روضه های کوچه و در گشته است

طعنه ی همسایگان بر گریه های فاطمه

عصمت کبرایی و زهرا شده نامت

عصمت کبرایی و زهرا شده نامت

تا ابد الدَهر منم عبد و غلامت

مریم و آسیه کنیزان تو بی بی

عالم و آدم همه محتاج طعامت

حضرت مادر به تو وابسته ترم

عمریه بی بی سایه داری رو سرم

سوره ی کوثر تویی ناموس خدا

من به غلامیِ شما مفتخرم

تا به ابد حیدری یم ، ممنون از این مرحمت مادری ام

سینه زن فاطمه ام ، شکر خدا لایق این نوکری ام

... فاطمه اُم الحسنین ، فاطمه اُم الحسنین ...

اسم تورو بردم و هوشم زِ سرم رفت

دونه ی الماس از این چشم ترم رفت

باز شب جمعه من و باز دل بیقراری

این دل مجنون دوباره سمت حرم رفت

نقشِ به روی علمت چیز دیگه ست

لطف و عطا و کرمت چیز دیگه ست

صحن تو والله چه هوائیم میکنه

حال و هوای حرمت چیز دیگه ست

وقف توئه اشک چشام ، این تویی که آقا فقط موندی برام

حاجت قلبی منه مرگمو توی روضه از خدا میخوام

... مولا حسین روحی فداک ، مولا حسین روحی فداک ...

اسم تو ورد لب و در شورم و شِینم

سینه زن هیئت بین الحرمینم

دست من از پرچم تو واشدنی نیست

نون و نمک خورده ی اربابم حسینم

سینه زناتو خیلی دوس دارم حسین

گریه کناتو خیلی دوس دارم حسین

حال و هوامو که تو بهتر میدونی

کرب و بلاتو خیلی دوس دارم حسین

روی لبا زمزمه ای ، میوه ی قلب علی و فاطمه ای

ما همگی رعیت تو اما شما امام حسین همه ای

... أنت حسین روحی فداک ، أنت حسین روحی فداک ...

من که سرگشته ی اسرار تواَم یا زهرا

من که سرگشته ی اسرار تواَم یا زهرا

نقطه ای در خط پرگار تواَم یا زهرا

من که از کودکی خویش همه میدانند

که گرفتار و بدهکار تواَم یا زهرا

مادرم وقف تو کرده است جوانی مرا

میکنم شکر که پاکار تواَم یا زهرا

بخری یا نخری بنده ی درگاه تواَم

تا ابد بر سر بازار تواَم یا زهرا

همه ی ایل و تبارم به شما مدیون است

کمترین نوکر دربار تواَم یا زهرا

برکت زندگیم از نمک روضه ی توست

تا رگ و ریشه بدهکار تواَم یا زهرا

أنا مجنون تو ای دوست شده هزیانم

من که میسوزم و تب دار تواَم یا زهرا

نسخه پیچیده که دیوانه شدم باز طبیب

او ندانسته که بیمار تواَم یا زهرا

سلام ما سلام ما به رحمت و به جود تو

سلام ما سلام ما به رحمت و به جود تو

سلام ما سلام ما به چهره‏ ى کبود تو

سلام ما سلام ما به قلب داغدیده ‏ات

سلام ما سلام ما به قامت خمیده ات

سلام ما سلام ما به طفل نا امید تو

سلام ما سلام ما به محسن شهید تو

سلام ما سلام ما به چهره ى خجسته ات

سلام ما سلام ما به پهلوى شکسته ات

سلام سلام ما به گریه‏ هاى دخترت

سلام ما سلام ما به ناله ‏هاى شوهرت

سلام ما سلام ما به نغمه ى حجاز تو

سلام ما سلام ما به آخرین نماز تو

سلام ما سلام ما به صحنه ى مدینه ات

سلام سلام ما به خون زخم سینه ات

سلام ما سلام ما به قلب پر ز داغ تو

سلام ما سلام ما به قبر بى چراغ تو

سلام ما به رحمت و به وجود تو

سلام ما به رحمت و به وجود تو

سلام ما به چهره کبود تو

سلام ما به قلب داغدیده‏ات

سلام ما به قامت خمیده‏ات

سلام ما به طفل ناامید تو

سلام ما به محسن شهید تو

سلام ما به چهره خجسته‏ات

سلام ما به پهلوى شکسته‏ات

سلام ما به گریه‏هاى دخترت

سلام ما به ناله‏هاى شوهرت

سلام ما به نغمه حجاز تو

سلام ما به آخرین نماز تو

سلام ما به صحنه مدینه‏ات

سلام ما به خون زخم سینه‏ات

سلام ما به قلب پر ز داغ تو

سلام ما به قبر بى چراغ تو

ای تمامِ عرش بر روی زمین

ای تمامِ عرش بر روی زمین
ساربان ناقه ات، روح الامین

آفتابِ وسعتِ مُلک خدا
مطلع الانوارِ پیش از ابتدا

مصطفی را روح و ریحان و بهشت
بلکه پا تا سر محمّد را سرشت

صورت و آیینه ی «الله نور»
مادرِ انجیل و تورات و زبور

قرصِ خورشید جمال کبریا
شمعِ جمع انبیا و اولیا

شوهر و باب و دو فرزندان تو
طوق و تاج و لؤلؤ و مرجان تو

مادر کل ولایت کیست؟ - تو
رکن ارکان هدایت کیست؟- تو

فوقِ انسانی و انسان زیستی
هر که هستی،کس نداند کیستی

ای به قرآن، ذات حق، مدحت گرت!
ای قیام مصطفی در محضرت!

بر دو ثارالله اکبر، مادری
کوثری و کوثری و کوثری

ای وجودت هستِ رب العالمین!
بلکه دستِ دستِ رب العالمین!

ماه رویت پیش تر از ابتدا
آفتاب خانه ی شیر خدا

حجره ی تو قلب ختم المرسلین
رشته های چادرت «حبل المتین»

«هل اتی» در وصف بذل نان تو
عالم هستی پر از احسان تو

عرش، خرم با گل لبخند تو،
جای پای یازده فرزند تو

مدح تو،ای آن که کوثر مدح توست،
جز خدا، هر کس بگوید نادرست

روی تو مصباحِ مصباح الهداست
دست تواز دست حق مشکل گشاست

با دعای توست، لبیک خدا
هم کلام و همدمِ پیک خدا

آن که بر پیغمبران بودی امام
دست تو بوسید در حال قیام

هم نبی را جانِ جان در پیکری
هم امیرالمؤمنین را حیدری

مریم از قدر و شرف،حیران توست
یازده عیسی گل دامان توست

هر گلِ دامان تو یک مریم است
هر کلامت یک کتاب محکم است

خلقت آدم ز خاک درگهت
روح حوا از ولادت، همرهت

روح تو وجهِ خدای حیدر است
دست تو مشکل گشای حیدر است

خانه ی تو: کعبه بیت الحرام
دامنت: دانشسرای دو امام

آسمان در مکتبت زانو زده
صبر، پیش زینبت زانو زده

از زمانی که علی را دیده ای
لحظه لحظه دور او گردیده ای

گر چه دشمن در پی آزار توست
حامیِ حیدر شدن- این کار توست

کیست غیر از تو، که تنها پشت در
بر امیرالمؤمنین گردد سپر؟

یاس امید! علی پرپر شدی
بارها قربانی حیدر شدی

یک امام و این همه دشمن چرا؟
چند جانی، حمله بر یک زن چرا؟

چون بگویم که همه هستِ علی
رفته پیش دیده، از دستِ علی

تا غلافِ تیغ بر دستت نشست
بازوی پیغمبر اکرم شکست

ناله ات را تا ز پشت در شنید
پهلوی ختم رسُل آسیب دید

بضعه ی احمد! تو را سیلی زدند،
یا به ختم الانبیا سیلی زدند؟

فاش می گویم: از آن ضرب لگد،
مصطفی پیچید بر خود در لحد

شاهدِ این گفته، حی داور است،
قاتل تو، قاتل پیغمبر است

قاتلِ فرزند معصومت، درُست
قاتلِ یک سوم اولاد توست

بر در بیتت شرار افروختند
تا خیام کربلا را سوختند

فاطمه، ما را هدایت می کند
پیرو خط ولایت می کند

با درِ کاشانه خود سوخته
تا ولایت را به ما آموخته

مهر حیدر، مکتب الزهرای ماست
خط زهرا، درس عاشورای ماست

وسعت عالم، دیار فاطمه است
سینه ی شیعه، مزار فاطمه است

فاطمه تا حشر،غمخوار علی است
با مزار مخفیَش، یار علی است

«میثما» درس خود از زهرا بگیر
تا دم جان، دامن مولا بگیر

هرچه داریم همه از کَرَمِ فاطمه است

هرچه داریم همه از کَرَمِ فاطمه است

دوجهان قطره ای از موجِ یَمِ فاطمه است

آن بهشتی که خدا وصف به قرآن کرده

گوشه ای از حَرمِ مُحترمِ فاطمه است

هرکسی عزَّتِ خود را زِ خدا می طلبد

راهِ آن خاک شدن بر قَدَمِ فاطمه است

هست جبریل دُعاگوی مُحِبُّ الزَّهراء

تا زمانی که به زیرِ عَلَمِ فاطمه است

جُز خدا هیچ کسی بر حَرَمَش مَحرَم نیست

قبله ی کعبه به سمتِ حَرَمِ فاطمه است

نامِ حیدر که روی دربِ جَنان حَک شده است

نقش و طرّاحیِ آن با قَلَمِ فاطمه است

نُه فَلَک فیض زِ ایّامِ ظُهورش بُردند

نوحه ی عرش بر آن عُمرِ کَمِ فاطمه است

هرکسی که به حمایت زِ ولایت برخاست

می توان گُفت که او هم قَسَمِ فاطمه است

پَرچم فاطمیّه تا به قیامت بالاست

صاحبِ روضه ی او مُنتَقِمِ فاطمه است

اشکی بُود مرا که به دنیا نمی دهم

اشکی بُود مرا که به دنیا نمی دهم

این است گوهری که به دریا نمی دهم

گر لحظه ای وصال حببم شود نصیب

آن لحظه را به عمر گوارا نمی دهم

عمری بود که گوشه نشیـن محبتم

این گـوشه را به وسعت دنیا نمی دهم

در سینه ام جمال علی نقش بسته است

این سینه را به سینه ی سینا نمی دهم

تا زنده ام ز درگه او پا نمی کشم

دامان او ز دست تمنّا نمی دهم

سرمایه ی محبت زهراست دین من

من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم

گر مهر و ماه را به دو دستم نهد قضا

یک ذره از محبّت زهرا نمی دهم

امروز بزم ماتم زهرا بهشت ماست

این نقد را به نسیه ی فردا نمی دهم

در سایه ی رضایم و همسایه ی رضا

این سایه را به سایه ی طوبی نمی دهم

گر نگاهی به ما کند زهرا

گر نگاهی به ما کند زهرا

درد ما را دوا کند زهرا

بر دل و جان ما صفا بخشد

گر نگاهی به ما کند زهرا

کم مخواه از عطای بسیارش

کانچه خواهی عطا کند زهرا

خانه ی وحی را ز رخسارش

رشک غار حرا کند زهرا

بضعه ی مصطفی بُوَد آری

جلوه چون مصطفی کند زهرا

نه عجب گر به شأن او گویند

خاک را کیمیا کند زهرا

این مقام کنیز او باشد

تا دگر خود چه ها کند زهرا

چهره پوشد ز مرد نابینا

تا بدین حد حیا کند زهرا

در طرفداری از خدا و رسول

به علی اقتدا کند زهرا

جان خود را و محسن خود را

در ره دین فدا کند زهرا

تا سه شب قوت خانه ی خود

بر مساکین عطا کند زهرا

روز محشر که از شفاعت خویش

حشر دیگر به پا کند زهرا

همچو مرغی که دانه بر چیند

دوستان را جدا کند زهرا

چه شود گر ز رحمت بسیار

حاجت ما روا کند زهرا