باز از راه رسیده است شب و گریانم
باز دلتنگم و بی تابم و سرگردانم
باز هم بغض گلوگیر شده در جانم
کاش آبی رسد از دست تو بر دستانم
آب نه؛ مهر تو میخواهم اگر عطشانم
**
روضه سخت است اگر داغ کبوتر باشد
یا اگر قصه ی آتش زدن در باشد
می شود روضه از این نیز فراتر باشد
داغ اگر داغ زمین خوردن مادر باشد
داغ تو می کُشد آخر همه را.... میدانم
**
از همان ضربه که بر سینه ی تو خورد از در
از همان لحظه که در کوچه نشستی مادر
از همان روز؛ همان واقعه، از آن محشر
که زدی پرپر و پر بسته شدی در بستر
شدم آیینه تو؛ پر ترک و حیرانم
**
من حسین تو ام ای آینه ی خسته ی من
باز دلتنگ صدایت شده ام حرف بزن
با همان دست ورم کرده به جبران کفن
کاش میشد که بدوزی دو سه تا پیراهن
که روی خاک نماند بدن عریانم
**
نیزه بر من بخورد در عوض پهلویت
دست من قطع شود در عوض بازویت
من شوم بی سر و تو زخم نگردد رویت
جای زخمی شدن چشم و لب و ابرویت
خیزران کاش شود سهم لب و دندانم
حالا که میروی از پیش بچه ها
ویرانه میکنی کاشانه ی مرا
بی خاطرات تو ، بی آرزوی تو
درد دلامو من بی تو برم کجا
مرو زهرا از داغ تو خمیده قامت من
گریون و مضطره برا تو حسن
دلگیرم ، من بی تو میمیرم
مرو زهرا میشه سلام حیدرت بی جواب
بیچاره ام من از غم بی حساب
دلگیرم ، من بی تو میمیرم
... مرو زهرا ، مرو زهرا ، مرو زهرا ...
با پیکر نحیف پیش علی بمان
ای آنکه از بلا قدت شده کمان
شرمندگی رو از چشمای من ببین
تو بین بستر و من هم که نیمه جان
پاشو زهرا شونه بزن موهای زینبو
پایین نیومده چرا تب تو
دلگیرم ، من بی تو میمیرم
پاشو زهرا سرفه نزن لبات میشه پره خون
این التماس حیدره که بمون
دلگیرم ، من بی تو میمیرم
... مرو زهرا ، مرو زهرا ، مرو زهرا ...
این رنگ صورت و این درد بی حساب
این اشک چشم تو میده منو عذاب
انسیه ی علی آرامشم تویی
تو مثل لاله ای اما شدی گلاب
خودم دیدم داری قواره میکنی پیرُهن
دادی به جا کفن به زینب من
ای جانم ، از این غم ویرانم
خودم دیدم گریون شدی برا غمای حسین
داری میگیری تو عزای حسین
ای جانم ، از این غم ویرانم
... مرو زهرا ، مرو زهرا ، مرو زهرا ...
پاشو خانوم خونم گرفته دلم
پاشو ای مهربونم گرفته دلم
پاشو بی تو میمیرم پاشو فاطمه
پاشو دردت به جونم گرفته دلم
ای قرار حیدر بمون پیشم
بی قرار حیدر بمون پیشم
تو بری زهرا جان سیاه میشه
روزگار حیدر بمون پیشم
نرو بمون تورو جون من
تورو به گریه های حسن
شبا تو خواب همش میگه
که نزن تو مادرم رو نزن
... مرو مرو مرو فاطمه ، مرو مرو مرو فاطمه ...
پاشو ابر بهار چشای علی
میمونه خاطراتت برای علی
یادم میاد شبی که بابات گفت بهت
ان شاءالله که بشی پیر به پای علی
پیر شدی زود حالا پریشونی
معلومه از حالت نمیمونی
نا نمونده واست بخوای حتی
پاشی از جات اما نمیتونی
یادم میاد کخه رنگت پرید
همون دمی که قدت خمید
تو بودی و چهل مرد پَست
منم محاسنم شد سفید
... مرو مرو مرو فاطمه ، مرو مرو مرو فاطمه ...
بیتاب و بیقرای بمیره علی
میبینم نا نداری بمیره علی
راه میرفتی و دیدم همش فاطمه
دست رو پهلوت میذاری بمیره علی
بشکنه دستی که شکسته پهلوت
با غلاف زد محکم روی بازوت
من زِ پا افتادم قدم تا شد
وقتی افتادی و در افتاد روت
تن تو مونده بود زیر در
همون دری که بود شعله ور
دیدم که از رو در رد شدن
یه عده از خدا بی خبر
... مرو مرو مرو فاطمه ، مرو مرو مرو فاطمه ...
خداحافظ ای کوچه های مدینه
خداحافظ ای میخ پهلو و سینه
خداحافظ بستر من خسته
خداحافظ یار خانه نشسته
خداحافظ ای نمازنشسته
خداحافظ گوشواره شکسته
خداحافظ دردبازو و سینه
خداحافظ ای کوچه های مدینه
خداحافظ ای چادر خاکی
خداحافظ ای شهر اندوه و کینه
خداحافظ ای شهر پیغمبر
خداحافظ ای گریه های شبانه
خداحافظ ای خانه ی مهروصفا
خداحافظ ای نخل های مدینه
خداحافظ ای یاور نیمه جانم
خدا حافظ ای همسر قد کمانم
خدا حافظ ای قوت قلب خسته
خدا حافظ ای یار پهلو شکسته
خدا حافظ ای مادر خوب زینب
خدا حافظ ای مادر خوب زینب
---
خداحافظ ای زخم بر دل نشسته
خداحافظ ای یار پهلو شکسته
خداحافظ ای رونق آشیانم
خداحافظ ای قوت زانوانم
خداحافظ ای جسم بی جان زهرا
خداحافظ ای مانده در کوچه تنها
خداحافظ ای گریه های شبانه
خداحافظ ای بانوی بی نشانه
خداحافظ ای داغ در دل نهفته
خداحافظ ای موی آتش گرفته
خداحافظ ای خاطرات غم یار
خداحافظ ای خون مانده به دیوار
خداحافظ ای یار در خون تپیده
خداحافظ ای یاور قد خمیده
خداحافظ ای یاور مهربانم
خداحافظ ای مادر کودکانم
خداحافظ ای روح شرم و عفاف
خداحافظ ای جان حج و طواف
خداحافظ ای لاله پرپرم
خداحافظ ای سوره کوثرم
خداحافظ ای درد من را طبیب
خداحافظ ای آشیان غریب
خداحافظ ای طایر نیمه جان
خداحافظ ای پوست و استخوان
خداحافظ ای به ز جان علی
قرار و بهار و توان علی
خداحافظ ای بانوی خانه ام
پرستوی پر بسته لانه ام
خداحافظ ای پیکر خسته اش
خداحافظ ای دست بشکسته اش
خداحافظ ای سینه چاک چاک
خداحافظ ای چادر پر زخاک
تو ماه تمام منی فاطمه
جواب سلام منی فاطمه
تو بودی به در دلم آشنا
به مشکل گشایی تو مشکل گشا
قسم بر تو و عمر کوتاه تو
به آن سینه غرق در آه تو
به آن چشم در موج خون خفته ات
به آن درد دلهای ناگفته ات
ز بعد تو ای شمع افروخته
علی ماند و یک در سوخته
غمت تار و پود من از هم گسست
ببین فاتح بدر از پا نشست
چکیده به رخ اشک تنهائیم
تماشایم من تماشائیم
ندانی چه بر روزم آورده ای
در این شهر تنهاترم کرده ای
مرا موج غم هر طرف می کشد
فراغ تو آخر مرا می کشد
کنار بستری خاموش و غمناک
علی امید خود را می کند خاک
بهار آرزویش گشته پائیز
دلش از غربت و غم گشته لبریز
به هر حالش که می آید ز سینه
خجالت می کشد شهر مدینه
نفسهایش فتاده در شماره
کند بر صورت زهرا نظاره
به هر چشمی که یارش می گشاید
توان از قلب پر سوزش رباید
به لبهای علی پیوسته آه است
گمانم مرتضی در فکر چاه است
به آرامی کنار بستر او
علی خم شد چو شمعی روی زانو
که روی یار را بهتر ببیند
ز باغ چشم یارش لاله چیند
به نجوا گفت یا زهرا غریبم
مخواه اینگونه تنهایم حبیبم
گل آلاله گلخانه من
تو هستی چهل چراغ خانه من
علی اینجا دگر یاری ندارد
کسی چون من شب تاری ندارد
ببین ای یاور شب زنده دارم
ز تنهایی گره خورده به کارم
چه شد کز همسر خود دل ربودی
مگر اشک امامت را ندیدی
چو شرح راز بر دیوار دیدم
پس از آن صورتت را تار دیدم
اگرچه روز داغ حیدر آمد
ولی شادم جدائی ها سر آمد
به همره می بری با خود صفا را
ولی دیدی چو روی مصطفی را
الا ای سوره مجروح کوثر
سلامم را رسان نزد پیمبر
