سرِ شوریده، دلِ بی سر و سامان داریم
از دلِ سوخته گان شمعِ شبستان داریم
به هوای تو بمیریم اگر صدها بار
باز هم در هوسِ دادنِ جان، جان داریم
ای جگر گوشۀ دلبندِ مُعینَ الضُعَفا
دولتِ عشقِ تو از شاهِ خراسان داریم
با توسل به تو مشمولِ عنایت شده ایم
ما به دستِ کلماتِ تو هدایت شده ایم
این تو هستی که همیشه همه جا با مائی
مشهد و سامره و کرب و بلا با مائی
بارها بر جگرت داغِ مصیبت زده اند
سورهی نور، چگونه به تو تهمت زده اند؟
وای بر من که شما را به عتاب آوردند
محضرِ آیۀ تطهیر ، شراب آوردند
وای بر من که به این حالِ خراب افتادم
یادِ زینب وسطِ بزمِ شراب افتادم
خیزران در کفِ یک مست فقط می چرخید
آن لبِ خشک به یک ضربه ز هم می پاشید
چوب نزدیک شد و قسمتِ زینب شد آه
گفت؛ لاحَولَ و لاقوّةَ اِلاّ بِا ...
